Derin Kıvaner

Yapayalnız Eva
Dolanıyordu boş boş yollarda
Yine yalnız başına
Başını kaldırdığında
Bulmuştu kendini bir çayırda
Duruyordu tam karşısında
Bir kuzucuk yarı açık ağzıyla
Kendisi gibi yapayalnızdı o da
Koştu sarıldı hemen ona
Gömdü yüzünü yumuşacık boynuna
Değildi artık umrunda
Dünyanın tüm portakalları onun olsa
Kavuşmuştu o kuzusuna
Yıllarca boşuna arandıktan sonra
Yapayalnız Eva mutluydu sonunda
Kuzusuz olmayacaktı çünkü asla