Derin Kıvaner

Boş portreler çiziyorum duvarlara
Hayalet natür mordler karalıyorum tuvallere
Boyuyorum hepsini gözle görülmez renklere
Sonunda sen bakıyorsun resimden, hep sen

Duyulmaz melodiler çıkarıyorum
Dudaklardan dökülemeyen sözler yazıyorum
Hayali mümkünsüz harmonileri bağlıyorum
Sonunda seni duyuyorum müzikten hep seni


Ellerime yapışmış sana özgü dokun
Burnumun altından hiç eksilmeyen kokun
Gözlerimin önüne at gözlüğü gibi takılmış gözlerin
Kulaklarımdaysa bitmeyen bir senfoni gibi sesin

Sen varsın bütünümde,
                         her yerimde,
                                       hep sen...